MURO DI BERLINO / MUR BERLIŃSKI

IZABELLA TERESA KOSTKA - ŚWIAT SZTUKI I POEZJI

Z okazji 30° Rocznicy upadku Muru Berlińskiego, z tłumaczeniem na język polski.

In occasione del 30° Anniversario della Caduta del Muro di Berlino, con la traduzione in lingua polacca.

MURO DI BERLINO

Scatole di terrore
incastrate nel muro
facevano da cibo per il regime,
pietrificati cuori e dottrine regnavano
accavallate alle transenne,

si moriva per la libertà là,
ove la coscienza è diventata di piombo
rimbalzando le vite come pallottole
sparate, all’impazzata, nel vuoto.

Si aggrovigliavano le grida
ai fili spinati mentre
crollava l’ira
come mattoni color sangue.
•

13.06.2019

MUR BERLIŃSKI

Puszki strachu
poupychane w murze
służyły za pokarm dla reżimu,
skamieniałe serca i doktryny
królowały
zakotwiczone o szlabany,

umierało się za wolność tam,
gdzie sumienie stało się z ołowiu
odbijając życia jak kule
wystrzeliwane, na oślep, w pustkę.

Wplątywały się krzyki
w kolczaste druty, gdy
upadała złość
jak czerwonokrwiste cegły.

13.06.2019

Izabella Teresa Kostka

Wydana, wszystkie prawa zastrzeżone

View original post

AL ROVESCIO / NA ODWRÓT

AL ROVESCIO

Sono al rovescio
di una vita lacerata
non tengono le cuciture
degli anni felici
e il sorriso è caduto per terra.

Mi assale la claustrofobia
tra le sbarre dei doveri.

La lealtà ferisce,
è come la vivisezione
su me stessa.

•

NA ODWRÓT

Jestem na odwrotnej stronie
rozdartego życia
nie trzymają szwy
szczęśliwych lat
i uśmiech upadł na ziemię.

Dopada mnie klaustrofobia
za kratkami obowiązków.

Lojalność rani,
jest jak wiwisekcja
na mnie.

Izabella Teresa Kostka

Ottobre 2019 “Lacerazioni”

Tutti i diritti riservati

AMANTI AUTUNNALI / JESIENNI KOCHANKOWIE

Foto: Pixabay

AMANTI AUTUNNALI

Sono caduti i merletti dall’invecchiato corpo
quando si sono presi per mano
abbracciando i ricordi di rughe
e il resto del desiderio.

Sognavano il volo di Icaro
nonostante le ali cariate,
i secchi membri desideravano il compimento
anche al prezzo della caduta.

Amanti autunnali
al binario cieco.

JESIENNI KOCHANKOWIE

Opadły koronki z podstarzałego ciała
gdy wzięli się za ręce,
objęli wspomnienia wspólnych zmarszczek
i resztki pożądania.

Zamarzyli o locie jak Ikar,
choć ich skrzydła były spróchniałe,
wysuszone członki zapragnęły spełnienia
nawet za cenę upadku.

Jesienni kochankowie
na ślepym peronie.

~

Izabella Teresa Kostka

2019, “Lacerazioni / Rozdarcia”

Diritti riservati

CALURA / UPAŁ (Realismo Terminale)

#realismoterminale
#realizmterminalny

CALURA / UPAŁ ( con la traduzione in lingua polacca / z tłumaczeniem na język polski, appartenente al Realismo Terminale / należy do Realizmu Terminalnego)

La calura ci spoglia ai fattori primi
come un celere amante,
non dona il piacere,
in una bacinella di sudore godiamo
sognando una vasca di ghiaccio,

apriamo il corpo
per diventare una finestra
e apprezzare
il desiderato fresco.

La consolazione
è la carezza d’un ventilatore.
•
Upał rozbiera nas na czynniki pierwsze
jak zbyt szybki kochanek,
nie daje przyjemności,
w misce potu szczytujemy
pragnąc wanny lodu,

otwieramy ciało,
by stać się oknem
i odetchnąć
upragnionym chłodem.

Ukojenie
to pieszczota wentylatora.

~ Izabella Teresa Kostka
2019, “Pensieri raccolti”

Guarda “ESTEMPORANEA tłumaczenie na język polski, Izabella Teresa Kostka 2019” su YouTube

IN ATTESA

IN ATTESA (a Elvis, il mio amato chihuahua, także w języku polskim / anche in lingua polacca)

Una triste maniglia trema dal freddo,
aspetta le calde mani,
che spalancano la strada
verso una casa felice,

batte il cuore d’un cane
vicino alla sfruttata ciabatta
e ulula una ciotola
affamata d’amore.

L’essenza d’affetto è una fragranza,
un naso inumidito
incollato ad un calzino che sa di sudore,
una coda scondinzolante
che come una scopa manda via ogni rancore.

Uno sguardo fedele fissato alla maniglia.

•

OCZEKIWANIE (dla Elvisa, mego ukochanego chihuahua)

Smutna klamka drży z zimna,
czeka na ciepłe dłonie,
które otworzą drogę
do domu szczęścia,

bije psie serce
przy zniszczonym kapciu
i skowycze miska
głodna miłości.

Esencja uczucia to zapach,
wilgotny nos
wklejony w przepoconą skarpetkę,
machający ogon, który jak miotła
przepędza wszystkie troski.

Wierny wzrok zatopiony w klamce.

•

Izabella Teresa Kostka
“Pensieri raccolti / Myśli zebrane”
Diritti riservati – prawa zastrzeżone

Le mie poesie in lingua polacca / moje poezje w języku polskim

Chi fosse interessato: consultando il link allegato potete leggere alcuni miei testi stavolta in lingua polacca / Dla zainteresowanych: klikając na załączony link możecie przeczytać niektóre z mych tekstów w języku polskim:

http://www.naszapoezja.pl/category/izabella-teresa-kostka/