Guarda “ESTEMPORANEA tłumaczenie na język polski, Izabella Teresa Kostka 2019” su YouTube

Tags

izabellateresakostka, poesia contemporanea, poezja współczesna, tłumaczenia traduzioni

Advertisements

IN ATTESA

Tags

izabellateresakostka, POESIA, Poetry, poezja, scrittura

IN ATTESA (a Elvis, il mio amato chihuahua, także w języku polskim / anche in lingua polacca)

Una triste maniglia trema dal freddo,
aspetta le calde mani,
che spalancano la strada
verso una casa felice,

batte il cuore d’un cane
vicino alla sfruttata ciabatta
e ulula una ciotola
affamata d’amore.

L’essenza d’affetto è una fragranza,
un naso inumidito
incollato ad un calzino che sa di sudore,
una coda scondinzolante
che come una scopa manda via ogni rancore.

Uno sguardo fedele fissato alla maniglia.

•

OCZEKIWANIE (dla Elvisa, mego ukochanego chihuahua)

Smutna klamka drży z zimna,
czeka na ciepłe dłonie,
które otworzą drogę
do domu szczęścia,

bije psie serce
przy zniszczonym kapciu
i skowycze miska
głodna miłości.

Esencja uczucia to zapach,
wilgotny nos
wklejony w przepoconą skarpetkę,
machający ogon, który jak miotła
przepędza wszystkie troski.

Wierny wzrok zatopiony w klamce.

•

Izabella Teresa Kostka
“Pensieri raccolti / Myśli zebrane”
Diritti riservati – prawa zastrzeżone

Le mie poesie in lingua polacca / moje poezje w języku polskim

Tags

izabellateresakostka, język polski, lingua polacca, Poesie, Poetry, poezja

Chi fosse interessato: consultando il link allegato potete leggere alcuni miei testi stavolta in lingua polacca / Dla zainteresowanych: klikając na załączony link możecie przeczytać niektóre z mych tekstów w języku polskim:

http://www.naszapoezja.pl/category/izabella-teresa-kostka/

MARTIRI con la traduzione in lingua romena

Tags

POESIA, Poesie, Poetry, scrittura, traduzioni

MARTIRI (ai malati terminali)

Siamo ancora qui
anche se non ci appartengono
più queste carni.

Martiri in viaggio verso la speranza
guidati dal riverbero
d’un remoto sorriso.

Tempo
che non basta mai per amare
quelli che lasciati soli vagano nell’ignoto.

Bianche stanze – infiniti deserti
inariditi in attesa di un miracolo.

Avremo ancora un altro domani?

La sindone d’un lenzuolo lenisce il pianto
interrotto col cessare dell’ultima flebo.

Si è fermato il nostro orologio
ossidato dalla chemio.

Izabella Teresa Kostka
2018, edita diritti riservati

MARTIRI (bolnavilor terminali)

Suntemîncă aici
deși nu mai e a a noastră
carnea asta.

Martiiri călătorit pe calea speranței
călăuziți de felinarul
unui îndepărtat surâs.

Timp
ce nu e nicicând de-ajuns spre-a iubi
pe cei ce lăsați singuri rătăcesc în niciunde.

Odăi albe – nesfârșite pustiuri
Scorojite în așteptarea miracolului.

Ne va mai fi dată și ziua de mâine?

Lințoliul unui cearșaf ne alină plânsul
întrerupt odată cu sfârșitul ultimei perfuzii.

Ceasul ni s-a oprit
oxidat de chimioterapie.

Versione in lingua romena Geo Vasile che ringrazio di cuore.

PENSANDO AL NATALE / MYŚLĄC O BOŻYM NARODZENIU

Tags

Christmas, Izabella Teresa Kostka, izabellateresakostka, letteratura, natale, pensieri, POESIA, Poetry, poezja, poezja współczesna

PENSANDO AL NATALE

A cosa servono
i sensi di colpa?

Buttiamoli come spine d’un pino
seccato in fretta dopo il breve Natale,
nessuno si fa l’esame di coscienza,
è interessato soltanto ad apparire.

Spegniamo i sogni – luminarie artificiali
gettate in cantina per un anno intero
che passerà veloce, senza cambiare nulla.

Cantano i giullari vestiti a festa,
le loro urla
stordiscono le anime.

●
MYŚLĄC O BOŻYM NARODZENIU

Do czego służą wyrzuty sumienia?

Wyrzucamy je jak igiełki sosny
uschniętej natychmiast po krótkiej Gwiazdce,
nikt nie robi rachunku sumienia,
bo interesuje się tylko tym, by zabłysnąć.

Gasimy marzenia – sztuczne światełka
porzucone w piwnicy na dwanaście miesięcy,
które szybko przeminą niczego nie zmieniając.

Śpiewają błazny wystrojone na Święta,
ich krzyki
ogłuszają duszę.

Izabella Teresa Kostka

04.12.2018, diritti riservati

Foto: Galleria Vittorio Emanuele a Milano, 2018.

HO SCIOLTO LE TRECCE / ROZPUŚCIŁAM WARKOCZE

Tags

POESIA, Poetry, poezja współczesna, scrittura

HO SCIOLTO LE TRECCE / ROZPUŚCIŁAM WARKOCZE

HO SCIOLTO LE TRECCE (segue la traduzione in polacco)

Ho sciolto le trecce
per nascondere la malinconia
profumata di basilico rubato ai giardini
distesi sui terrazzi della rocciosa Liguria,

sussuravano le onde con le mie lacrime,
silenziose e timide
velate dalla notte.

Lontano, all’orizzonte è rimasto un sogno
così irraggiungibile come un ribelle stallone,
la sua criniera nera – corvina
è un addio
che copre la felicità
con la sindone della nostalgia.

Sconosciuti son i sentieri
ove si dissolvono le mie orme
lasciando soltanto
un inattingibile ricordo.

Sono traccia di fumo
disperso nel nulla.

●

ROZPUŚCIŁAM WARKOCZE

Rozpuściłam warkocze, by smutek ukryć
w zapachu bazylii skradzionej ogrodom
rozrzuconym na tarasach
skalistej Ligurii,

zaszumiały fale moimi łzami,
cicho i nieśmiało
pod osłoną nocy.

Daleko, na horyzoncie zostało marzenie
tak nieosiągalne jak narwisty rumak,
kruczoczarna jego grzywa
to pożegnanie
co okrywa szczęście tęsknoty całunem.

Nieznane są ścieżki,
na których rozmywają się moje ślady
pozostawiając tylko
nieuchwytne wspomnienie.

Jestem smugą dymu
rozproszonego w nicości.

Izabella Teresa Kostka
2018 “Dal Baltico al Mar Mediterraneo ” diritti riservati

Guarda “”POMPEI / POMPEJE” di Izabella Teresa Kostka, tratto da “Si dissolvono le orme su qualsiasi terra”” su YouTube

Tags

books, libri, Poesie, Poetry, poezja współczesna, scrittura

Z TŁUMACZENIEM na j.polski:

CZAS / IL TEMPO

Tags

letteratura, literatura, Poetry, poezja, poezja współczesna, scrittura

CZAS / IL TEMPO

Czas zabliźnia rany
ale nie duszę,
ta krwawi w ciszy i osamotnieniu,
szamocze się nocami w ciasnym ciele
rozpruwając pazurami uśpione sumienie.

Wyrywa się
z codziennego więzienia.

●

IL TEMPO

Il tempo cicatrizza le ferite
ma mai l’anima,
ella sanguina nel silenzio e solitudine,
si agita di notte in un corpo stretto
strappando con le unghie l’assopita coscienza.

Trabocca
dalla quotidiana prigione.

•

Izabella Teresa Kostka

2018, W paru słowach / In poche parole

Diritti riservati / prawa zastrzeżone

Foto Pixabay

STARE KOZAKI / VECCHI STIVALI (realizm terminalny / realismo terminale)

Tags

poezja, poezja współczesna, realismo terminale, realizm terminalny, scrittura

STARE KOZAKI / VECCHI STIVALI

Jestem jak stare kozaki
utrudzona,
zmatowiałam w drodze,

mam na sobie kurz
i błoto z długiej podróży,

moje życie
podobne jest do zużytej skóry.

●

VECCHI STIVALI

Sono come vecchi stivali
affaticata,
ho perso la lucentezza per strada,

porto addosso la polvere
e il fango di un lungo viaggio,

la mia vita
assomiglia allo sfruttato cuoio.

Izabella Teresa Kostka

2018, tdr.

Foto web

ROZŁĄKA / DISTACCO

Tags

POESIA, Poetry, poezja, poezja współczesna, scrittura

ROZŁĄKA

A kiedy odchodzisz
usycha moje serce jak gałęzie dębu,
opłakują Cię liście czerwieniejąc z żalu
i tężeje życiodajna linfa.

Zimą mnie obdarzasz odbierając słońce
a ja
staję się rzeką
skutą lodem zapomnienia.

●

DISTACCO

E quando te ne vai
si secca il mio cuore come rami di una quercia,
piangono per Te le foglie arrossendo dalla malinconia,
si ferma la linfa vitale.

Mi regali l’inverno portando via il sole
ed io
divento fiume
coperto dal ghiaccio della dimenticanza.

Izabella Teresa Kostka
25.10.2018, diritti riservati / prawa zastrzeżone
#myśli
#pensieri
#foryou